Thailand - Laos

7,8,9 en 10 jun 2018: De verplaatsing naar Ko Phangan doen we weer met meerdere vervoermiddelen. Eerst met de song Thaew naar het busstation van Khao Sok, dan de minivan naar Surat Thani (Bureel van Lomphraya) daar met andere minivan naar de pier waar we op de snelle catamaran naar Ko Phangan stappen. Ongeveer 2,5 uur varen en dan nog een half uurtje met de Song Thaew naar ons hotel.

Prima grote kamer met terras waar we uitzicht hebben over Haad Yao, één van de mooiere stranden van Ko Phangan. In ons hotel serveren ze uitstekende maaltijden en met het bijgeleverde uitzicht genieten we hier tenvolle van.

We huren een scooter en verkennen het hele eiland en zijn uitzonderlijk mooie stranden. Ook Haad Rin, het full Moon party strand, verkennen we. Echt wel een prachtig strand en heel rustig nu.

Verder houden we het heel rustig hier om te recupereren van onze toch wel slopende reis. We konden het anderzijds toch niet laten om nog eens een watervalleke te bezoeken met de weer bijhorende stevige wandeling en hoogtemeters.

5-6 juni 2018: Het Cheow Lan Lake dat tot het Khao Sok nationaal park behoort is een prachtig stukje natuur en wij gaan een nachtje slapen in een drijvende hut.

We vertrekken ‘s morgens met gietende regen. Het ziet er niet echt goed uit. Maar naarmate we de toegang tot het meer naderen vermindert de neerslag. Eenmaal op de boot nog enkele druppels waardoor we tenvolle kunnen genieten van het werkelijk oogstrelende schouwspel dat we te zien krijgen. We waren hier al eens geweest, en het blijft één, zoniet het mooiste natuurpark dat we al gezien hebben. Het beslaat ook een oerwoud dat ouder en diverser is dan het amazoneregenwoud.

We arriveren aan onze drijvende hutten en nemen onze intrek. Door de veelvuldige regenval van de afgelopen nacht kunnen we geen activiteit meer doen en krijgen we een vrije middag. Niet getreurd, we kunnen kayaken en heerlijk zwemmen in het blauwgroene water van het meer. ‘s Avonds krijgen we nog een rondvaart om dieren te spotten op de dichtbegroeide oevers. We spotten enkel een aap.

In de drijvende hutten is het ondertussen feest. Een Canadese bende, bijna uitsluitend vrouwen, heeft zich de ganse middag beziggehouden met spelletjes en drinken zich de pleuris. Wel een gezellige boel.

Wij zijn ook met een groepje waaronder een Belgisch koppel. Blijkt de voetballer Dennis Praet met zijn madam te zijn. We maken er een gezellige avond van en met nog een Amerikaans koppel en 2 Nederlandse meisjes spelen we enkele spelletjes kaart.

De volgende morgen weeral vroeg op want om 6:30 een rondvaart om de ochtendtaferelen van het woud te aanschouwen. Allerlei geluiden waaronder heel duidelijk de roep van de gibbon. We kunnen nu ook een familie Gibbons spotten. Fantastisch, we zien ze jumpen van de ene boom naar de andere. We spotten ook nog een reuzevaraan en een aantal brilaapjes.

Na het ontbijt een trektochtje door de jungle naar de watercave. Die watercave gaan we te voet in en hierbij blijft enkel ons hoofd boven water. Speciale belevenis, zeker de moeite waard. De tocht zelf door deze jungle was ook meer dan de moeite en zeker geen gewone wandeling.

Bij terugkomst in ons resort op het water zit onze tijd hier erop en keren we terug naar ons hotel. Khao Sok, nog steeds niet zo gekend bij het grote publiek, maar oh, zo mooi.

In The Royal Cliff krijgen we nog een welverdiende Thaise massage alvorens we ons avondmaal nemen.

Morgen de transfer naar Koh Phangan waar we op onze lauweren gaan rusten.

3-4 Jun 2018: We verlaten het gezellige stadje Chiang Mai en gaan terug naar de jungle, het natuurpark Khao Sok. Met de vlieger naar Surat Thani waar we worden opgehaald door een prive-taxi, want wanneer wij daar aankomen rijdt er geen openbaar vervoer meer naar Khao Sok.

De vlucht en de taxirit verlopen vlot en tegen 19:30 zijn we in ons resort aangekomen. We checken in en na ons avondmaal betrekken we onze hut. Nog eens een prima bed en voor we gaan slapen kunnen we op ons terras genieten van de relatieve stilte van de jungle en zijn geluiden.

Bij het wakker worden horen we in de verte de gibbons. We ontbijten en nemen een duik in het prachtige zwembad. Het water is super van temperatuur. Het weer ziet er minder uit. Volledig bewolkt en het duurt dan ook niet lang voor we de regen op onze bast krijgen. Ondanks de regen blijft het warm en vochtig.

We wandelen door het kleine maar gezellige dorpje en keren terug voor onze lunch. Na de lunch vertrekken we voor een namiddaguitstap. We gaan eerst in de gietende regen Olifanten wassen. Een verfrissende en toch wel indrukwekkende bezigheid om zo’n gigantische olifant met een borstel te schrobben in de rivier, waar je dan zelf tot je middel instaat. Als je naast zo’n gigant staat voel je jezelf toch maar heel petieterig.

Daarna naar een warmwaterbron. Hier zou een bron zijn van warm water en hebben ze een 4-tal pools gemaakt. De warmste pool is echt niet te doen. Daar kunnen wij niet in. Dat is omzeggens kokend water. Laat me zeggen dat de temperatuur zowat gelijk staat met het heetste water dat je bij ons uit een boiler krijgt. De volgende kan je in, maar slechts enkele minuten. De andere zijn redelijk te doen, maar toch ook nog vrij heet. Hoe dan ook, heel speciaal.

Daarna nog een paar viewpoints en de apentempel waarna de middag eropzit en we in onze resort een klepke kunnen drinken. De elektriciteit is ondertussen in heel Khao Sok uitgevallen waardoor we niet kunnen douchen en met een pillamp onze weg moeten zoeken. Er is door de regen blijkbaar een zware boom op de hoofdleiding gevallen. Gaat even duren voor het hersteld is.

We bereiden ons dan maar in de duisternis voor op onze tweedaagse tocht naar het meer van Khao Sok.

1-2 Juni 2018: Na het Gibbonavontuur verlaten we Laos en gaan we terug naar Thailand. Via, weeral, een friendshipsbridge rijden we de grens over. Tot onze verbazing krijgen we een stempel waarmee we 30 dagen in Thailand kunnen blijven. Normaal mochten wij slechts een stempel voor 15 dagen krijgen. Een beetje later, tijdens het wachten, moest Maddy mee op de foto met een van de grensbeambten. Waarschijnlijk hadden ze hier nog geen grijze weelderige haardos gezien.

Een minibusje komt ons oppikken aan de grenspost voor de lange rit naar Chiang Mai. Uiteindelijk valt het redelijk mee. Het busje zit niet vol en we hebben ruim voldoende plaats om ons comfortabel te installeren.

Omstreeks 16:00 uur arriveren we in ons Hotel in Chiang Mai. Pal in het centrum en voorzien van een klein zwembadje. Dit maken we onmiddellijk onveilig met een heerlijke plons in het warme water.

Na het opfrissen verkennen we het stadje een eerste keer te voet. We krijgen nu enkele plensbuien over ons heen maar vinden toch een gezellig restaurantje waar we goed kunnen eten.

Na een perfecte nachtrust, eindelijk nog eens een bed met een goede matras, zijn we beiden terug gerecupereerd. Vandaag verkennen we het centrum van Chiang Mai met de fiets. De gevoelstemperatuur loopt weer in de 40 maar we fietsen de vele bezienswaardigheden van Chiang Mai allemaal af.

We ontdekken zo ook een verborgen parkje en bezoeken de vele tempels. Ondertussen stoppen we regelmatig voor een versnapering en als laatste willen we de bekendste tempel in het centrum bezoeken, de Wat Chedi Luang. Ons Maddy wordt echter geweigerd op basis van haar veel te sexy kledij. Dan skippen we deze tempel maar en drinken rechtover iets. Oei, bier drinken tussen 2 en 5 kan niet in de onmiddellijke omgeving van de tempel. Niet getreurd, we krijgen het bier aangeboden in een uit de kluiten gewassen Mok, zodat je niet kan zien dat er bier inzit.

Na dit intermezzo terug naar het hotel voor een verfrissende duik. ‘s Avonds hebben we een heerlijk avondmaal en bereiden ons voor op de vlucht naar Kao Sok morgen.

29-30-31 Mei 2018: Start van het vermeende hoogtepunt van deze reis. Beetje valse start, want na lang overleg en gebruik van gezond verstand uiteindelijk besloten dat Maddy de Experience skipt en zich zal amuseren in het “Leuke” stadje Houay Xai.

We beginnen de Experience met het tekenen van een lang blad waarin de organisatie alle verantwoordelijkheid bij de deelnemers legt. Dit document MOET je tekenen of je begint er niet aan. Een video met veiligheidsinstructies en daarna de jeeps in voor een rit van toch wel een dikke 2 uur naar een zeer klein dorpje in the middle of nowhere. Daar vertrekken voor een eerste hike van een dik uur naar het basiskamp. We zijn met 13 en worden verdeeld in een groep van 7 en één van 6. Ik bij de groep van 7. 3 Nederlandse jongens, een Nederlands Meisje en een jong Zwitsers koppel. Uiteindelijk blijkt dit een enorm leuk groepje te zijn.

We krijgen onze gear, een draagtuig waaraan een roller is bevestigt. Met deze gear moet je vanaf nu constant rondlopen. We trekken nu naar onze boomhut. Na een redelijk zware Hike, veel steil omhoog en steil omlaag langs smalle glibberige modderpadjes en de eerste ziplijnen. Rond 15 uur komen we aan in boomhut nr 1. Ben al redelijk kapot van deze eerste inspanning want het is enorm vermoeiend.

We krijgen een snack en onze gidsen delen ons koudweg mee dat hun taak er voor vandaag opzit. Tegen 17 uur komt een keukenteam ons avondmaal brengen and that’s it. We zitten daar helemaal alleen in die boomhut zonder enig vorm van contactmogelijkheid met de buitenwereld. Ondanks alles hebben we een leuke avond en worden we ook nog eens getrakteerd op een onweer.

Slapen in de openlucht op een plastic matras onder de klamboe valt redelijk mee. ‘s Morgens worden we wakker met de geluiden van de jungle waaronder het specifieke geluid van de gibbons, die we echter niet te zien krijgen.

Na het ontbijt krijgen we een prachtige dag met veel hiken en veel zippen. Ik ben deze dag doorgekomen maar hinkte met één gids steeds een paar minuten achterop. Dit was zwaar, loodzwaar. Ik ben deze dag een keer of 10 kapot gegaan en heb wat afgevloekt. Het was wel prachtig, het zippen is enorm leuk, maar je moet er wat voor over hebben.

We hebben weer een leuke avond met ons zevenen, gekruid met enkele flessen Locale Whisky die de Nederlandse jongens met ons deelden.

Ik heb een moeilijke nacht, kapot en wat gehavend door een uitschuiver op één van die glibberige paadjes. We beginnen aan onze laatste dag terug naar het lokale dorpje waar de jeeps ons ophalen. Ik geraak er maar ben ondertussen zo moe dat ik quasi vooruitstrompel.

De lange rit nar Houay Xai verloopt uiteindelijk voorspoedig en ben blij dat ik Maddy terugzie. Die heeft een rustige 3 dagen gehad en is volledig uitgerust. Afscheid genomen van de boomhutgenoten met een frisse Laobeer en naar een normaal bed om te recupereren.

Gibbons hebben we uiteindelijk de laatste dag dan toch gezien, maar wel vanop een redelijk grote afstand.

28 Mei 2018: De tweede dag cruisen op de Mekong richting Huay Xay. Ditmaal verzeilen we op een boot met houten banken waar je per vier aan een tafel kan zitten. We zijn goed op tijd en installeren ons zodat we één compartiment van 4 voor ons hebben. De boot loopt weer goed vol, maar we hebben geluk en kunnen onze compartiment voor ons behouden.

Vertrek is weer meer dan een half uur te laat. Hopelijk zijn we voor 17:00 uur in Huay Xay, zodat we vandaag nog kunnen inchecken voor de Gibbon Experience van morgen.

De tocht vandaag is veel relaxter als die van gisteren, alleen al omdat we veel gezelliger zitten. De meeste toeristen zijn ook dezelfde van gisteren. De tocht zelf is een beetje een copie van die van gisteren met de ontzettend groene Laotiaanse landschappen op de achtergrond.

We krijgen af en toe een ferme pletsbui over ons heen. Water komt er echter niet binnen. Ze lossen dit simpel op door een grote plastic neer te rollen. Iedereen helpt en in een wip en een gauw houdt die plastic de regen buiten.

Rond 17:00 uur zijn we aan de pier in Houay Xay. Juist te laat natuurlijk om in te checken bij de Gibbon affaire. Met de Songthaew naar ons hotel dan maar. In de songthaew worden we vergezeld door een Chileens koppel dat samen met ons het Gibbonavontuur gaat meemaken.

Houay Xay is een klein grensdorpje dat, het is absoluut geen hoogseizoen, zo goed als verlaten is.

Redelijk moe van de,weeral lange boottocht, gaan we iets simpel eten en trekken we ons vroeg terug in onze kamer om ons voor te bereiden op het hoogtepunt van deze reis. De Gibbon Experience.

27 Mei 2018: Vroeg uit de veren want de slowboat vertrekt om 08:00 uur. We verlaten Luang Prabang met een beetje een wrang gevoel. Dit is echt wel een heel leuk chilly stadje waar je makkelijk enkele ontspannen dagen kunt doorbrengen. Heel veel leuke restaurantjes en barrekes, soms in verborgen hoekjes, dus echt leuk verkennen, vooral als je ook een fiets ter beschikking hebt.

We zijn ruim op tijd aan de slowboat. We nemen de public slowboat, toeristen en locals dooreen. We moeten een heel stuk naar beneden en ze zijn de trap aan het herstellen, dus het is een beetje behelpen met al onze bagage.

We hadden gehoopt dat ie niet vol zou zitten, maar dat was ijdele hoop. De boot zit zo goed als vol. We vertrekken dan ook nog eens met bijna een uur vertraging.

Stroomopwaarts moeten we richting Houay Xay, aan de grens met Thailand. Een tocht van 2 dagen. We overnachten in Pakbeng, waar we in de luxueuze Sanctionary lodge verblijven als voorbereiding op onze Gibbon Experience, waar het heel wat minder zal zijn.

De Mekong geeft ons nogmaals een mooie kijk op de prachtige natuur van Laos. Prachtige zichten, mooie tafereeltjes naast het water, kleine dorpjes op de oever. Anderzijds is het wel lang varen, zo’n hele dag. Je zit op die boot in oude busstoelen die ze op houten balkjes plaatsen en die je dan kan zetten zoals je wil, maar niet als de boot vol is.

Af en toe stoppen we op de meest onmogelijke plaatsen om volk op of af te laten. Na een lange dag varen arriveren we omstreeks 18:30 uur in Pakbeng. We worden aan de pier opgehaald en kunnen vervolgens verademen in de Sanctuary Pakbeng. Als enige gasten worden we koninklijk bediend. Ons diner nemen we hier ook. Daarna op ons terras genieten van het uitzicht over de Mekong in de schemering van de volle maan.

26 Mei 2018: Ontbijten aan de oever van de Nam Khan verveelt nooit, en het ontbijt van ons Guesthouse is simpel maar prima met desgewenst veel fruit.

De Scoopyi moet vandaag weer dienst doen want de Pak Ou Cave staat op het programma. Eerst de brug over die vlak bij ons guesthouse ligt. Het is een brug enkel voor scooters en fietsers. Zoals veel bruggen hier is de ondergrond in hout en over de dwarsbalken liggen 4 planken naast elkaar in de langsrichting.

Daarna de hoofdweg op en richting Caves. Wanneer we moeten afdraaien blijkt de volledige weg naar de cave onverhard en zijn ze deze weg aan het herinrichten. Met de Scoopyi, die prima rijd, maar niet echt geschikt is voor 2 mensen van onze gewichtsklasse, is het echt bonken over deze weg.

De caves zijn aan de overzijde van de Mekong. Het is hier weer een klein dorpje waar we tickets voor het veer moeten nemen. Ze noemen dit een women’s village. Het viel wel op dat hier voornamelijk vrouwen en kinderen rondliepen. Klein bootje op en naar de Caves. Die bestaan uit een Under en Uppercave waarin een heleboel Boeddabeeldjes staan. Niet echt de moeite. Hier wel heel veel bedelende kleine schattige kindjes, zodat we het niet kunnen laten hier nog eens de goedzak te spelen.

Die upper cave was anderzijds weer een heel stuk klimmen. En voor de verandering is het ook weer eens verschrikkelijk heet en luchtvochtig waardoor het lijkt of we beiden juist uit de douche komen.

Maddy lukt erin een groepje Maleisiërs, dat met een gehuurd busje tot hier was gereden, te overtuigen haar mee te nemen tot op de verharde weg. Hierdoor kan de scoopyi eens tonen wat ie kan.

Onderweg passeren we nog Whiskeyvillage. Een onooglijk dorpje waar ze rijstwijn stoken en waar alle huizen omzeggens een winkeltje hebben van ofwel stoffen, die ze zelf met de hand weven aan het weefgetouw, ofwel flessen drank. Bijzonder aan die flessen dat er in sommige een soort van slang zit, in andere een schorpioen. We hebben er geen gekocht en ook niet geproefd.

Vanavond laten we ons eens gaan voor onze laatste avond in Luang Prabang. We vinden een leuk restaurantje waar ze prima Australische steak serveren. Echt een aanrader om eens iets anders te eten dan Aziatisch. In de hoofdstraat: Sena restaurant. Ook hele lekkere wijn trouwens.