23 Mei 2018: Luang Prabang wacht op ons, Wereld Unesco erfgoed en naar verluid de mooiste stad van Laos. Onze Luxe Minivan komt ons met wat vertraging ophalen. Het woord “LUXE” is ook relatief, maar al bij al valt het nog mee. We hadden verwacht een 7 uur te rijden maar blijkbaar is er een “nieuwe weg” waardoor we maar 4 uur moeten rijden. Onze chauffeur rijdt goed door en na een hobbelige en veel bochten weg bereiken we effectief na 4 uur rijden Luang Prabang.

Samen met een Engelsman en 3 meisjes van de Faroer onderhandelen we met een songthaew driver die ons uiteindelijk voor een redelijke prijs naar onze respectievelijke verblijven brengt.

Onze kamer is een juweeltje met een prachtig terras waar we een mooi zicht op de rivier hebben. Eenmaal geïnstalleerd doen we een eerste verkenning te voet van Luang Prabang. De afstanden blijken iets groter dan verwacht. We zijn redelijk moe en keren op onze stappen terug om even te bekomen. Luc had een een slechte dag, want waarschijnlijk ‘s avonds iets verkeerd gegeten. Beetje platte rust kwam van pas.

‘s Avonds gebruiken we de fietsen die ons Guesthouse ter beschikking stelt en zoeken we iets om te eten. We zoeken, zoals later blijkt, in het verkeerde deel van het stadje maar vinden toch iets redelijks waarna we terug keren naar ons heerlijke stulpje.

24 Mei 2018: Na een heerlijke nachtrust worden we verwend met een lekker ontbijt. Vandaag staat het stadje zelf op ons programma. De fiets op en het stadje doorkruisen. Blijkt een enorm gezellig stadje te zijn dat een beetje een schiereiland vormt tussen de Mekong en een zijtak ervan. Er is een groot klooster en enkele tempels op het einde van het schiereiland. Daarna op de oever van de Mekong een super terrasje ontdekt waar je makkelijk de ganse dag kan doorbrengen. Gewoon Zalig.

Volgende programmapunt, de Phousy Stupa. Deze Stupa beheerst zowat het midden van het stadje en staat op een redelijke heuvel. We wagen het erop en klimmen de vele trappen naar omhoog. Gelukkig liggen de trappen onder de dicht begroeide flora van het complex. Eenmaal boven wordt onze inspanning beloond door het uitzicht over de stad en de Mekong. Ondertussen zijn we beiden kloddernat van het zweet. Effe gecheckt en blijkt dat de gevoelstemperatuur hier rond de 47° ligt. Het heeft echt wel iets weg van een warme lucht oven.

We sluiten onze middag af op ons terrasje en gaan wat bekomen in de koelte van onze airco op de kamer.